Trajedi Tiyatrosu 4. Bölüm

Yaşam bize oyun oynamasaydı,
Hayallerim daha farklı olurdu elbet
Şimdi bir uçurumun ucunda
Bekliyorum ölümü
Ve aklımda sadece son sözlerin

Kulağım çınlıyor sesinin buğusuyla
Ne de güzeldi geçen acımasız yıllar
Her türlü acımasızlığına ve kalleşliğine rağmen…
Şimdi ise güllerle yeşeren bahçem de
Bir Papatya bile açmaz oldu
Bekliyorum ölmeyi
Yaşarken ölmeyi
Evet bekliyorum
Bedenim burada belki ama
Ruhum hala uzaklarda
Bir uçurumun kenarında bekliyorum sizleri
Karanlığın orkestrasıyla

Bırak onlar yerinde kalsın
Zaten hiç benim olmadılar

Ben de arzulamadım onları
Bir beklentim olmadı hiç
Aldığım nefes bile fazla bana
Aldığım nefes senin yaşamından çaldığım
Bir kaç saatlik yaşam aslında
Artık o da zor geliyor bana
Ve bekliyorum yaşarken ölmeyi
Yaşadığımı sandığım bu diyardan gitmeyi
Yaşam artık sana hediyem olsun

Uyan güzel kız uyan
Bir uçurumun ucundayım şimdi
Aklımda hala hayalin, gözlerimin önünde bana seslenişin
Ama artık çok geç her şey için

Meğer seni ne çok sevmişim
Evet, dediğini yapıyorum şimdi
Seni mutlu ediyorum
Dedin ya bir zamanlar bana
“Sevmek sevdiğini mutlu kılmaktır.”
Ben senin için yaşamayı göze almıştım
Ölüm kolaydı aslına
Senin için savaşmıştım
Ama şimdi hepsinden ve her şeyden vazgeçiyorum
Ve isteklerini yerine getiriyorum
Hoşça kal sevgilim seni yaşamak kadar sevdim
Hoşça kal sevgilim son nefesimde de sana seslendim.