trajedi

Kara bulutlar yükselmişti gökyüzünde gecenin ilerleyen saatlerinde ve acımasızca gittikçe daha da kararıyordu, İnsanların üzerine çökmüş bir hüzün edasıyla acıları hatırlatıyordu. O kara bulutlar ne kadar da çok üşüşmüştü başıma bir ben…

Önce bir karanlık çöktü aydınlığın içinden adeta sıyrılarak ilerledi hızla. Sonra içinden adeta bir bir kelimeler seslendi derinlerden... Sanma ki unutmak kolay seni. Hızlı başladı çabuk bitti. Ama ben hala bitiremedim içimdeki…