toprak

tüyler şahlanırken sarmaşıklar kaplar bedenleri her şey durur o an gözler bir boşluğun içindeki ufuk çizgisine dalar anımsanan mıdır saplanan,yoksa an mıdır bir uğultu gölgeler zamanı üzerine basılan toprak değildir artık göçer gider…