Durkaya -

Acının surlarına tutunan yüreğin umutsuz sancılarının sanrılara dönüştüğü an da hissettiği boşluktan düşüşüne şahit olan hassas bir hissiyatının sahibinin uzuvlarına kadar tattığı acı şarabının son kırıntılarından beslenerek idame ettirdiği…

Yağmur şiddetini gittikçe arttırıyor, gökyüzü karanlıklara gömülüyordu. Issız ve loş sokaklarda birkaç tane sahipsiz köpek ve evlerin bodrumlarına gizlenmiş birkaç kediden başka hiçbir canlı yoktu. Hava ıslak, düşünceler soğuktu. Yaşlanan…

Rüzgârın şiddetine kapılıp giden hayatların ıstırap dolu bakışları… Yağmur damlacıklarının verdiği hayatlarda bulurdun kendini… Gölgelerinde güneşi bulur, ayın şafağında seyre dalardın karanlığın aydınlığında. Karanlıklar içinde dört…

Bırak tenimi ıslatsın güneş. Damlalarıyla uç olsun yanaklarıma. Bırak hissetsin ruhum seni, sesini görsün dilim.  Aşk doğsun uzaklardan bizi de beraberinde götürsün gittiği yere. Gittiği yerde gamzeler açılsın, hiçbiri seninkiler kadar…

Werther… Werther… Werther… Werther’de kim? Soranlara; Werther, Goethe’dir derim. Yalnız Goethe değil; hepimiziz! Goethe’nin başından geçen bir aşkın verdiği ilhamın gün ışığına çıkmasıdır aynı zamanda. Volpertshausen’deki baloda tanıdığı…

Yolları mı bahane ettin yine? Yılları mı? İnanmak istediğin yalanları mı? Rüzgârın savruluşuyla, ayaklar altına serilmiş bir bedenle sesleniyorum. Denizlere haykırdım adını, dalgalara seni anlattım durdum. Rüzgâr her bir…

Sessizliğin içindeki acı çığlıkları duydun mu hiç? Hiç gece arkandan geldi mi? Rüzgâr savurdu mu bedenini;…

Güneş yavaş yavaş kızıllığını gösterip elveda derken bu şehre, etrafta koşuşturan insanların çıkardığı gürültü, araba egzozlarının bağırtısı ve vapurun üzerinde gezinen martıların tırmalayıcı melodisi bütün şehri kaplamıştı. Hava…

Kalbim sanki yerinden fırlayacak Seni arıyor her dem Bugünde resmine bakıp aldandı Rüyalarında yaşattı seni Bir gülüşün yeterli bana Bakışlarındaki masumiyet Ruhumu ısıtan sıcaklık Ve sen, bedenime işleyen…

Bir matemin gözyaşının büyüsüyle büyüdüm içimde hep bir avuntu oldu Gözyaşlarımı sakladım hep kendi içimde Kendi kendini zehirlesin diye Kan ağlıyordu o gece gözlerim Gülmeyi unutan buğusuyla beraber Ve ardından kısa bir sessizlik…