Methamphetamine

tüyler şahlanırken sarmaşıklar kaplar bedenleri her şey durur o an gözler bir boşluğun içindeki ufuk çizgisine dalar anımsanan mıdır saplanan,yoksa an mıdır bir uğultu gölgeler zamanı üzerine basılan toprak değildir artık göçer gider…

Rüzgar fısıldanıyor kulaklarıma, Son bir kaç gündür farklı konuşuyor. Acaba o rüzgar senmisin? Sanki senin ağzından konuşuyor!

Olsun be ya.. öyle olsun... ne fark eder.. ben varım ya, sende varsın işte... varsın zaman sussun, mekan dursun... olsun ya... son kez gülelim dünyaya ve kapatalım gözlerimizi sonsuza dek... bir hiç olalım... hem de hiç olamadığımız…

Biliyorsun adımlarımı, zamanın karmaşık sokaklarında yankılanır. Gün geceyi sarmaladıktan sonra, ay ışığında yıkarım senden kalan bir kaç damlayı. Ardı ardına dökülür bir kaç kelime, ve seslenirim usulca kendime; seviyorum seni; sen…

Hayat izlerken bizleri ve biz silerken izleri, her biri bir yenisini doğururken açıyoruz gözlerimizi yeni bir günün sabahına ve ardımızda bıraktığımız tonlarcası... selam ediyor  (01.09.2011)

Yakında… Orada… Yanı başımda kokuyor ölüm… Çekiyor sardığı kolları arasındaki zayıf bedenimi. Sessiz bir çığlık bile atacak değilim. Ölüm kokuyor. Son demini paylaşıyor gökyüzü, mavi son kez açıyor, rüzgar son kez el sallıyor…

Bu gün de dünümün aynısı. Rüzgâr dünkü neşesini koruyor, parçalamak istercesine vücudumu dövüyor. Özlüyorum seni. Fazla yazmayacağım. Bugün de bekleyeceğim son otobüsün kaçmasını. Bugün de seviyorum seni deliler gibi. Ruhumun…