
Kırışık
Pörsümüşüm bataklıklarda
Yok olmuşum farkına varmadan
Gecenin mavisinin kenarına gömmüşüm
Umudu
Ve ardıma bakmadan atmışım adımlarımı
Her bir adımımda yeni bir sonun yeni bir ilk’ini görmüşüm
Ve gitmişim
Yıpranmış bedenimi yanıma katarak
Uzaklardaki tepelerin ardına gizlemişim
Ben’i ben’deki maviliklerin tan teli rüzgârını
Rüzgârın uğultusuyla silmişim gözyaşlarımı
Ve o gözyaşlarım her bir yel de biraz daha kaymışlar
Kristal taneleri buzun mavisini resmetmiş tuvalinde
Ve akmayan gözyaşlarım dağlamış yüreğimi