drky

Werther’in en hoşuma giden noktası, yazın da Goethe’nin gözyaşlarının olmasıdır. Gözyaşını bilirsiniz; gözden süzülen inci taneleri… Benim bahsettiği de buna yakın ama aynısı değil. Gözyaşı kimi zaman gözden akar kimi zaman kalpten. Şair…

Werther… Werther… Werther… Werther’de kim? Soranlara; Werther, Goethe’dir derim. Yalnız Goethe değil; hepimiziz! Goethe’nin başından geçen bir aşkın verdiği ilhamın gün ışığına çıkmasıdır aynı zamanda. Volpertshausen’deki baloda tanıdığı…

Bugüne kadar birçok yazarın biyografisini okumuşsunuzdur. Gerek üslup gerekse bağlam bakımından beğendikleriniz olduğu kadar beğenmedikleriniz de olmuştur. Kimi yazılar kendilerini okutmazken bıktırmışta olabilir. Belirli bir kalıp…

His’ti hissettikleri, hissederek sevmeleri… Tabuları yıkmak için şaha kalktı kelimeleri, harfleri ecel terleri döktü; sükûnetin gecelerinde... İmgeciydi. Çağrışımlarda ve soyutlamalarda yeni söyleyişlerin peşindeydi. Asiydi.…

1927’de yayımladı ilk hikâyesini ve bunun ardından 1933 yılında “Yavaşlayan Ömür” isimli şiiriyle adını duyurmaya başladı. İçinde hep bir yazma aşkı vardı O’nun. Nitekim hala da yanıp alevleniyor bu aşk. Şiire âşıktı. Kelimelerle…

İlk şiirini 1950 yılında Harold Pinta mahlasıyla yazmıştı. Birçoğunuz bilir O’nu. İngiliz Tiyatrosunu yarım asır sırtında taşıyan, 10 Ekim 1930’da Londra’da Yahudi bir terzinin oğlu olarak dünyaya gelen Harold Pinter... 9 yaşında…

Nereden başlamalı? Nasıl başlamalı? O’nu anlatmaya… İsmi daha doğmadan konulmuştu. Annesi O’nun kız olacağına inanıyordu. Bu nedenle koydu adını: Mualla. Annesi bu kararı aldığında karnı burnundaydı ve doğurduğu çocuğun erkek olduğunu…

Kendimi akan sular gibi kaptırmışım… Adımlarım ardıma bakarak sis gibi ilerliyor. Birden büyük bir odaya girdim. Dört bir yanımı saran tablolardaki gözlerin içine bakarak hayranlığımı belli etmeye başladım. Kimileri gözlerini kaçırıyordu…